سوالات متداول

کلوئید طلا، محلولی حاوی نمک طلا است که اولین بار توسط مایکل فارادی کشف شد. این محلول، هدایت الکتریکی و حرارتی بسیار بالایی دارد. این ترکیب خواص درمانی بسیاری دارد که از آن جمله می توان به درمان روماتیسم، بهبود حافظه، آرامش اعصاب، پارکینسون، کاهش وزن، درمان اعتیاد، اگزما، سوختگی، سرطان پروستات و … اشاره کرد.

در علم شیمی کلوئید یا چسب‌سان به مخلوط ناهمگنی گفته می‌شود که ذرّات پراکنده در آن،

از لحاظ اندازه، میان محلول ساده و سوسپانسیون قرار می‌گیرند. به بیان دیگر، ذرّات کلوئید از ذراّت محلول بزرگتر هستند، پس در مایع حل نمی‌شوند. از طرف دیگر، از ذرّات سوسپانسیون ریزتر می‌باشند،

پس ته‌نشین هم نمی‌شوند. به عنوان مثال، شیر را درنظر بگیرید. چربی شیر، نه به صورت محلول و نه به صورت ته‌نشین است، بلکه به صورت معلق در فاز مایع می‌باشد. به بیان ساده‌تر می‌توان گفت که چسب‌سان از دو ماده مختلف تشکیل شده است که این دو ماده با هم مخلوط می‌شوند، اما در یکدیگر حل نخواهند شد. نقش حلال در تشکیل کلوئید اجسام متبلور پس از انحلال در آب به مولکول‌های ریز و کوچک و یا به یون‌ها شکسته می‌شوند و عبور آن‌ها از منافذ غشا به سهولت انجام می‌گیرد. امکان دارد که یک ماده در مجاورت حلالی به ابعادی برسد که از غشا عبور نکند، ولی نمی‌توان حلال را عامل قطعی دانست؛ زیرا دلیلی هم در دست نیست که نتوان مواد دیگر را به صورت ذرات کلوئیدی درآورد. یک مثال موضوع را روشن می‌سازد. طلا، نقره و مس در آب حل نمی‌شوند، ولی می‌توان دو قلمه آن‌ها را در درون آب نزدیک به هم قرار داده و بین دو انتهای آن‌ها جرقه الکتریکی عبور داد و محلول کلوئیدی آن‌ها را بدست آورد. برعکس، نمک طعام معمولی که در آب به خوبی حل می‌شود، در بنزن، محلول کلوئیدی می‌دهد. صابون در آب، حالت کلوئیدی و در الکل حالت کریستالوئیدی نشان می‌دهد. از این بیان نتیجه می‌گیریم که حالت کلوئیدی هم مانند سه حالت ماده (جامد، مایع و گاز) باید منظور گردد. ماهیت محلول‌های کلوئیدی در محلول‌های واقعی، ذرّات جسم محلول به صورت مولکول و یا یون بوده و محیط همگن و یکنواختی بوجود می‌آورند، یعنی جسم محلول و حلال، یک فاز تشکل می‌دهند. در محلول‌های کلوئیدی، واحدهای جسم محلول خودبه‌خود ذرّاتی حجیم می‌باشند و یا اینکه از چندین مولکول بزرگ مجتمع شده بدست آمده‌اند. نشاسته به وزن مولکولی تقریبی ۳۲۰۰۰ از نوع اول و گوگرد از نوع دوم است. این ذرّات که امکان دارد از چندین هزار مولکول تشکیل شده باشند، بقدری ریز هستند که با چشم غیرمسلح دیده نمی‌شوند و در نتیجه چنین محلولی در صورت ظاهر به محلول حقیقی شباهت پیدا می‌کند. لیکن اگر ذرّات به بزرگی میلیمتر برسند، با میکروسکوپ قابل رؤیت می‌گردند و در نتیجه نام محلول کلوئید به محلول تعلیقی یا Suspension‌ تبدیل می‌شود و لذا حالت کلوئیدی را می‌توان حالت واسطه بین محلول واقعی و تعلیقی دانست. برای پی بردن به ماهیت محلول کلوئیدی از اولترامیکروسکوپ که «زیگموندی» اختراع کرده است، استفاده می‌شود.

خواص طلا بر پایه نشانه‌های بجای مانده، از کهن‌ترین داروی دوران باستان بوده‌ و استفاده روزانه از طلای خالص در طب سنتی چین جهت دفع سموم و جوان‌سازی پوست یک عمل بسیار نتیجه‌بخش بوده و در قرون وسطی شاهان و افراد برجسته بر این باور بودند که چیزی چنین ارزشمند و کمیاب باید برای سلامتی مفید باشد و نمی‌شود ماده‌ای به این زیبایی و کمیابی به بدن آسیب برساند. همچنین از برگ طلا به صورت گرد یا پوسته در پخت و برای زیبایی روی برخی خوراکی‌های رده بالا و نوشیدنی‌های مخصوص قشر خاصی از مردم ثروتمند استفاده می‌کردند. این تجربه کهن، محققان کمپانی را بر آن داشت تا محصولاتی با ترکیبات فوق‌العاده به همراه ترکیبات طلا تهیه کنند و آن را برای زیبایی و درمان عوارض پوست هدیه نمایند، امروزه هم در پزشکی از طلا برای درمان نیز استفاده می‌شود. برخی از نمک‌‌های طلا ویژگی ضدالتهابی دارند و در داروسازی و درمان ورم مفاصل و بیماری‌‌های مانند آن کاربرد دارند و کمک می‌کنند تا درد و ورم روماتیسم مفصلی و سل بهبود یابد. خواص نوری ذرّات طلا به اندازه و ابعاد فیزیکی این ذرّات بستگی دارد. میدان‌‌های الکتریکی نوسانی پرتو نوری که در نزدیکی یک نانو ذره کلوئیدی منتشر می‌‌شوند با الکترون‌‌های آزاد برهم کنش می‌‌کنند و باعث ایجاد نوسان هماهنگ بار الکترونی می‌‌شوند که با فرکانس نور مرئی رزونانس دارند.

ذرّات طلا غیر سمّی هستند و به راحتی می‌توانند به مولکول‌های زیستی دیگر متصل شوند و همچنین خواص نوری منحصر به فردی از خود نشان می‌دهند. علاوه بر این، ذرّات طلا اکنون به عنوان فعال کاتالیزوری برای طیف وسیعی از واکنش‌های تجاری مهّم شناخته شده‌اند. براساس این ویژگی‌های منحصر به فرد، کاربردهای جدید و هیجان‌‌انگیزی با استفاده از ذرّات طلا در حال توسعه است که به نوبه خود مستلزم ساخت و عرضه طیف وسیعی از نانو مواد طلا است. نانو ذرّات طلا طلا عنصری است که در جواهرات، سکه‌ها، دندانپزشکی و وسایل الکترونیکی استفاده می‌شود. حتی در برخی داروها از طلا استفاده می‌شود. طلای حجیم شده از آنجایی که خورده یا کدر نمی‌شود، یک ماده بی‌اثر در نظر گرفته می‌شود. مانند تمام فلزات، طلا رسانایی الکتریکی و حرارتی خوبی دارد. توانایی طلا برای مقاومت در برابر خوردگی و همچنین رسانایی الکتریکی بالا، آن را برای ایجاد تماس در دستگاه‌های الکترونیکی بسیار مفید می‌کند. طلا در طول قرن‌ها بدون اثرات مضر برای بیماران در درمان‌های مختلف پزشکی مورد استفاده قرار گرفته است. بنابراین طبیعی است که محققان به جای استفاده از عناصری مانند پلاتین که در شرایط خاص سمّی هستند، به دنبال نانو ذرّات طلا برای کاربردهای پزشکی باشند. تبدیل طلا به نانو ذرّات به محققان این امکان را می‌دهد تا از طلا در اندازه‌های بسیار کوچک استفاده کنند و قابلیت‌های جدید این ذرّات را کشف کنند. انواع اشکال نانو ذرّات طلا به نظر می‌رسد که دو نوع شکل ذرّات طلا وجود دارد که در تبدیل نور به گرما کارآمدتر هستند. این دو نوع عبارتند از: نانو میله‌‌های طلا قطر این استوانه‌های جامد طلا به ۱۰ نانومتر می‌‌رسد. با استفاده از نانو میله‌های طلا با ترکیبات مختلف قطر و طول، محققان می‌توانند طول موج نوری را که نانو میله جذب می‌کند، تغییر دهند. نانو کره‌های طلا بر روی یک هسته سیلیسی با استفاده از نانو کره‌هایی با تغییر در ضخامت پوشش طلا و قطر هسته سیلیس، محققان می‌‌توانند طول موج نوری که نانو کره جذب می‌کند را تغییر دهند. محققان از نانو میله‌ها یا نانو کره‌ها برای توسعه روش‌هایی برای درمان حرارتی موضعی مناطق مختلف بدن بیمار استفاده می‌کنند. این روش درمان، هایپرترمی نامیده می‌شود. روش استفاده نانو ذرّات طلا نانو ذرّات طلا در چند سال گذشته علاقه زیادی را در زمینه کاربردهای بیولوژیکی و پزشکی به خود جلب کرده است. در مقایسه با نقاط کوانتومی و سایر مواد، ذرّات طلا در چندین کاربرد بیوتکنولوژی مانند کاوشگرهای حسی، دارو رسانی و تکنیک ‌های درمانی مورد بررسی و استفاده قرار گرفته‌‌اند. علاوه بر این، نانو ذرّات طلا را می‌توان با جذب نور نزدیک به IR برانگیخت. این عمل باعث می‌‌شود این ذرّات به عنوان عوامل کنتراست برای کاربردهای تشخیصی و نوردرمانی مانند تصویربرداری لومینسانس دو فوتونی و تصویربرداری پراکنده نور کارایی داشته باشند. با تغییر اندازه ذرّات، شیمی سطح یا حالت تجمع، خواص نوری و الکترونیکی نانو ذرّات طلا می‌‌تواند برای مصارف مختلف قابل تنظیم و قابل استفاده باشد.

اجسام متبلور پس از انحلال در آب به مولکول‌های ریز و کوچک و یا به یون‌ها شکسته می‌شوند و عبور آن‌ها از منافذ غشا به سهولت انجام می‌گیرد. امکان دارد که یک ماده در مجاورت حلالی به ابعادی برسد که از غشا عبور نکند، ولی نمی‌توان حلال را عامل قطعی دانست؛ زیرا دلیلی هم در دست نیست که نتوان مواد دیگر را به صورت ذرات کلوئیدی درآورد. یک مثال موضوع را روشن می‌سازد. طلا، نقره و مس در آب حل نمی‌شوند، ولی می‌توان دو قلمه آن‌ها را در درون آب نزدیک به هم قرار داده و بین دو انتهای آن‌ها جرقه الکتریکی عبور داد و محلول کلوئیدی آن‌ها را بدست آورد. برعکس، نمک طعام معمولی که در آب به خوبی حل می‌شود، در بنزن، محلول کلوئیدی می‌دهد. صابون در آب، حالت کلوئیدی و در الکل حالت کریستالوئیدی نشان می‌دهد. از این بیان نتیجه می‌گیریم که حالت کلوئیدی هم مانند سه حالت ماده (جامد، مایع و گاز) باید منظور گردد. ماهیت محلول‌های کلوئیدی در محلول‌های واقعی، ذرّات جسم محلول به صورت مولکول و یا یون بوده و محیط همگن و یکنواختی بوجود می‌آورند، یعنی جسم محلول و حلال، یک فاز تشکل می‌دهند. در محلول‌های کلوئیدی، واحدهای جسم محلول خودبه‌خود ذرّاتی حجیم می‌باشند و یا اینکه از چندین مولکول بزرگ مجتمع شده بدست آمده‌اند. نشاسته به وزن مولکولی تقریبی ۳۲۰۰۰ از نوع اول و گوگرد از نوع دوم است. این ذرّات که امکان دارد از چندین هزار مولکول تشکیل شده باشند، بقدری ریز هستند که با چشم غیرمسلح دیده نمی‌شوند و در نتیجه چنین محلولی در صورت ظاهر به محلول حقیقی شباهت پیدا می‌کند. لیکن اگر ذرّات به بزرگی میلیمتر برسند، با میکروسکوپ قابل رؤیت می‌گردند و در نتیجه نام محلول کلوئید به محلول تعلیقی یا Suspension‌ تبدیل می‌شود و لذا حالت کلوئیدی را می‌توان حالت واسطه بین محلول واقعی و تعلیقی دانست. برای پی بردن به ماهیت محلول کلوئیدی از اولترامیکروسکوپ که «زیگموندی» اختراع کرده است، استفاده می‌شود. تهیه محلو‌های کلوئیدی عملاً تمام مواد را می‌توان به صورت محلول کلوئیدی درآورد. با این تفاوت که بعضی به آسانی و به مجرد مجاورت با حلال و برخی دیگر با اشکال و اخذ تدابیر مناسب به محلول کلوئیدی تبدیل می‌شوند. طرق متداول را می‌توان به دو راه کلی زیر تقسیم کرد: طریقه تفرق و پرآکندگی فرق مکانیکی: چنانچه از اسم آن پی برده می‌شود، در تفرق مکانیکی از آلات مکانیکی مانند هاون، آسیاب و خردکنندگان الکتریکی استفاده می‌شود تا ذرّه درشت به ریز تبدیل گردد. تفرق الکتریکی: در تفرق الکتریکی، فلزات را به محلول کلوئیدی در می‌آورند. پپتیزاسیون (Peptisation): در این عمل، ذرّات منعقد شده و بسته شده، به وسیله عاملی از هم باز می‌شوند و به محلول کلوئیدی بر می‌گردند. در حقیقت پپتیزاسیون عکس عمل انعقاد می‌باشد. مثلاً اگر «هیدروکسید فریک» تازه تهیه شده را در مجاورت کمی محلول «کلروفریک» بریزیم، محلول کلوئیدی «هیدرات فریک» به دست می‌آید. طریقه تراکم برودت فوق‌العاده: یخ در کلروفرم کاهش قابلیت انحلال و یا تعویض حلال: محلول الکلی گوگرد در مقداری زیادی آب و یا محلول الکلی فنل فتالین که با آب به صورت محلول کلوئیدی در می‌آید. عبور بخار یک عنصر در مایع: مانند عبور بخارات جیوه در آب سرد که به آن کمی «املاح آمونیوم» افزوده شده است. واکنش‌های شیمیایی: این طریقه‌ای است که در زمین، شواهد بسیار دارد و در بحث ژئوشیمی از آن بیشتر گفتگو می‌شود. هر وقت که قابلیت حل جسمی در حلال بقدر کافی نباشد، می‌توان آن را با واکنش شیمیایی به صورت کلوئید رسوب داد. قبل از عمل ترسیب، ماده غیرقابل حل در حالت مولکولی است و همین که واکنش شیمیایی آغاز می‌شود، مولکول‌ها به هم پیوسته و بزرگ‌تر می‌شوند و به ابعاد کلوئیدی در می‌آیند. خواص کلوئیدها برای کلوئیدها 10 خاصیت مهّم در نظر گرفته می‌شود که عبارت است از: ناهمگنی همانطوری که گفتیم هر محلول کلوئیدی از ذرّات خیلی ریزی که فقط با اولترامیکروسکوپ دیده می‌شود، تشکیل شده و برخلاف محلول‌های واقعی همیشه ناهمگن می‌باشد. فشار اسمزی نباید انتظار داشت که فشار اسمزی محلول‌های کلوئیدی بزرگ باشد، زیرا همانطور که گفتیم، ذرّات معلق در حلال از اجتماع هزاران مولکول بدست آمده‌اند و حال آنکه در محلول‌ها ذرّات، ماهیت و طبیعت شیمی فیزیکی خود را حفظ می‌کنند و در نتیجه فشار اسمزی که نسبت مستقیم با آن‌ها دارد، زیادتر از تعداد ذرّات مجتمع و متراکم محلول‌های کلوئیدی است. قابلیت صاف شدن ذرّات ریز محلول‌های کلوئیدی به آسانی از منافذ کاغذهای صافی عبور می‌کنند. از همین روست که در آزمایشگاه از بشقاب‌های چینی لعاب نخورده استفاده می‌کنند. پدیده تیندال به وجود ذرّات معلق در هوای یک اطاق تاریک و یا در سالن سینما در وقتی که اشعه از سوراخ تنگی داخل می‌شود، آشنایی داریم. همین پدیده با محلول کلوئیدی ظاهر می‌شود. این پدیده به نام پدیده «تیندال»، به علت پراکندگی نور در اثر ذرّات می‌باشد و ارتباطی با انعکاس ندارد. رنگ رنگ محلول‌های کلوئیدی از طول موج نور پخش شده به دست می‌آید و تابع بزرگی و ماهیت ذرّات کلوئیدی می‌باشد. حرکت براونی مانند ذرّات گاز که با حرکات منظم به اطراف پخش و پراکنده می‌شوند و با هم برخوردهایی دارند، ذرّات محلول‌های کلوئیدی حرکاتی نظیر آن‌ها را دارا می‌باشند که به نام کاشف آن «براون» معروف گشته است. کاتافوریزیس یک خاصیت بسیار مهّم محلول‌های کلوئیدی که در ژئوشیمی نیز قابل توجه می‌باشد، دارا بودن بارالکتریکی ذرّات می‌باشد. به این معنا که اگر محلول را تحت‌تأثیر میدان الکتریکی قرار دهیم، ذرّات به سمت یکی از الکترودها متوجه می‌شوند. این پدیده که به نام «کاتافورز» مشهور گشته، با پدیده الکترولیز تفاوت دارد؛ زیرا در محلول الکترولیت، دو نوع بار مثبت و منفی وجود دارد و هر بار به سمت قطب مخالف خود می‌رود، ولی در محلول‌های کلوئیدی فقط یک بار، گاهی مثبت و زمانی منفی وجود دارد. چنانکه بار محلول‌های کلوئیدی هیدرات‌های Fe ، Cr ، Al و بعضی اکسیدها مثل مثبت است، ولی فلزات Au ، Cu ، Ag و سولفورهای فلزات، نشاسته و چسب هوموس، سلول‌های منفی می‌باشند. الکترواسموز بار ذرّات را می‌توان با استعمال میدان الکتریکی تعیین نمود. در آزمایش الکتروفورز، ذرّات نسبت به محیط تفرق و حلال در حرکت می‌باشند، اما می‌توان ذرّات را ساکن و متوقف ساخت و محیط تفرق را به حرکت انداخت. این پدیده به نام«الکترواسموز» برای خشک کردن مواد رنگی و اخذ رطوبت از خاک چینی و غیره می‌باشد. رسوب شدن و انعقاد ذرّات هر محلول کلوئیدی را می‌توان با افزایش یک الکترولیت مناسب رسوب داد. حمایت بالاخره برای حفظ محلول‌های کلوئیدی و یا برای تعویق از رسوب شدن ذرّات آن‌ها می‌توان محلول‌های کلوئیدی دیگری که پایداری بیشتری دارد و «هیدروفیل» می‌باشد، اضافه کرد. افزایش محلول «دکسترین» و یا نشاسته به مرکب خودنویس از روی این نظریه است. قدرت حفاظت و حمایت کلوئیدهای هیدروفیل نسبت به هم تفاوت بسیار دارد و از روی «عدد طلا» اندازه گرفته می‌شود. منظور از این عدد، مقداری است از نظر میلی‌گرم از کلوئید حمایت کننده که به ۱۰cc محلول کلوئیدی طلا که قبلاً به آن ۱cc محلول ۱۰% نمک طعام افزوده شده، تاثیر داده می‌شود.

جام لیکورگوس از مجموعه موزه بریتانیا یکی از برجسته‌ترین دستاوردها در صنعت شیشه‌سازی باستان است. این قدیمی‌ترین نمونه شیشه دو رنگ است. این بدان معنی است که جام دارای دو رنگ متفاوت است: جام در نور مستقیم، سبز به نظر می‌رسد و هنگامی که نور از داخل شیشه می‌تابد، بنفش مایل به قرمز است. نانوذرّات طلای کلوئیدی قرن‌هاست که وجود دارد. از لحاظ تاریخی، استفاده از نانوذرّات طلا، به دلیل رنگ‌های جذاب و قابل مشاهده عمدتاً در آثار هنرمندان و صنعتگران یافت شده است. نخستین کاربرد نانوذرّات طلا از دوران باستان به عنوان یک روش رنگ‌آمیزی شیشه‌ای (ویترای)، طلای کلوئیدی در جام Lycurgus در قرن چهارم مورد استفاده قرار گرفت که رنگ آن بسته به محل منبع نور تغییر می‌کند. در طول قرون وسطی، طلای محلول، محلولی حاوی نمک طلا، برای خواص درمانی خود برای بیماری‌های مختلف شهرت داشت. ارزیابی علمی مدرن از طلا کلوئیدی از زمان کارهای مایکل فارادی در سال‌های ۱۸۵۰ آغاز شد. در سال ۱۸۵۶، در یک آزمایشگاه زیرزمینی مؤسسه سلطنتی، فارادی تصادفی یک محلول قرمز یاقوتی ایجاد کرد در حالی که قطعاتی از برگ طلا بر روی اسلایدهای میکروسکوپ نصب شده بود. از آنجا که او علاقه‌مند به خواص نور و ماده بود، فارادی بیشتر خواص نوری طلای کلوئیدی را بررسی کرد. او اولین نمونه خالص طلای کلوئیدی را در سال ۱۸۵۷ به عنوان «طلای فعال» آماده کرد. او از فسفر برای کاهش یک محلول کلرید طلا استفاده کرد. طلای کلوئیدی که فارادی ۱۵۰ سال پیش تولید کرد، هنوز فعال است. برای مدت زمان طولانی، ترکیب طلای یاقوتی نامشخص بود. تعدادی از شیمیدانان با توجه به آماده‌سازی آن، آن را ترکیب قلع طلا شناخته‌اند. فارادی متوجه شد که رنگ در واقع به دلیل اندازه کوچک ذرّات طلا است. او به ویژگی‌های پراکندگی نور میکرو ذرّات طلای معلق اشاره کرد که در حال حاضر به نام اثر فارادی تیندال (اثر تیندال) شناخته می‌شود. در سال ۱۸۹۸، ریچارد آدولف زیگموندی اولین طلای کلوئیدی را در محلول رقیق ساخت. به غیر از زیگموندی، تئودور سودبرگ که دستگاه فرامیانگریز و گوستاو مای از اختراعات اوست، تئوری را برای پراکندگی و جذب ذرّات کروی ارائه داد، او همچنین علاقه‌مند به ترکیب و خواص طلا کلوئیدی بود. با پیشرفت فناوری‌های مختلف تحلیلی در قرن بیستم، مطالعات روی نانوذرّات طلا سرعت گرفته‌ است. روش‌های میکروسکوپی پیشرفته، مانند میکروسکوپ نیروی اتمی و میکروسکوپ الکترونی، بیشترین تأثیر را در تحقیقات نانوذرّات داشته‌اند. با توجه به ترکیب نسبتاً آسان و پایداری بالا، ذرّات طلای مختلف برای کاربرد عملی آن‌ها مورد مطالعه قرار گرفته ‌است. انواع مختلف نانوذرّات طلا در بسیاری از صنایع مانند پزشکی و الکترونیک استفاده می‌شود. به عنوان مثال، چندین FDA سازمان غذا و دارو (آمریکا) نانوذرّات مورد تأیید در حال حاضر در داروسازی استفاده می‌شود.

کلوئید در واقع تعلیق ذرات ریز در یک ماده‌ سیال است. طلای کلوئیدی متشکل است از ذراّت بسیار ریز و میکروسکوپی طلا که در آب مقطر یا هر مایع دیگری معلق هستند. نانو طلا نام دیگر طلای کلوئیدی است. طلای کلوئیدی به شکل یک مایع قرمز رنگ یا زرد رنگ دیده می‌شود. مزایای بلعیدن طلا از دوران باستان برای اجداد و نیاکان ما شناخته شده است. نیاکان ما بر این باور بودند که مصرف مرتب طلا باعث جوانی و طراوت می‌شود. مردم روم باستان از طلا جهت التیام مشکلات پوستی خود بهره می‌گرفتند. امروزه مطالعات تحقیقی گوناگون به شواهدی دست یافته‌اند که این ادعا را تأیید می‌کنند. در نتیجه، مزایای طلای کلوئیدی اکنون به طور گسترده شناخته شده هستند و از این ماده به عنوان طب جایگزین جهت درمان بیماری‌های گوناگون استفاده می‌شود. مزایای طلای کلوئیدی برای بهداشت و سلامت اساساً مزیّت طلای کلوئیدی در این حقیقت نهفته‌ است که این ماده را می‌توان به شکل ایمن در جهت مصرف داخلی و مصرف خارجی استفاده نمود. ذرّات ریز طلا به آسانی از کلوئید به غشای سلولی نفوذ می‌کنند و علائم ناشی از چندین اختلال بهداشتی را به شکل مؤثر و کارآمدی بر طرف می‌نمایند. چند مورد از این مزایا در ادامه مورد بحث و بررسی قرار می‌گیرند. کاهش درد مفاصل و التهاب ناشی از ورم مفاصل از طلای کلوئیدی جهت کاهش درد مفاصل و التهاب ناشی از ورم مفاصل استفاده می‌شود. این ماده حتی در رابطه با روماتیسم مفاصل نیز به خوبی جواب می‌دهد. در افراد مبتلا به روماتیسم مفاصل، آماس مفاصل باعث سفتی مفاصل شده و در نتیجه حرکت مفاصل را تحت تأثیر قرار می‌دهد. با مصرف مرتب طلای کلوئیدی درد کاهش می‌یابد و حرکت معمولی مفاصل پس از یک دوره‌ زمانی بسیار کوتاه مجدداً امکان‌پذیر می‌گردد. کرم طلای کلوئیدی نیز موجود است. این کرم را می‌توان به صورت موضعی جهت برطرف نمودن درد مفاصل به کار برد. افزایش ضریب هوشی طلای کلوئیدی در نقش یک محرک طبیعی باعث تحریک سلول‌های بدن می‌شود. این ماده بدین طریق انتقال علائم الکتریکی میان سلول‌های عصبی مغز را بهبود بخشیده و باعث افزایش هوشیاری ذهنی و تمرکز می‌شود. مشخص گردیده است که هنگامی که طلای کلوئیدی به مدت یک ماه به عنوان یک مکمل به طور مرتب مصرف شود سطح IQ فرد به طور چشمگیری افزایش می‌یابد. همچنین ثابت شده است که این ماده برای کسانی که با مشکلاتی هم چون فقدان تمرکز و از دست رفتن حافظه رو به رو هستند مفید می‌باشد زیرا طلای کلوئیدی کارکرد سالم و بی‌عیب و نقص مغز را مجدداً احیا می‌نماید. طلای کلوئیدی بر اعصاب ناراحت تأثیر گذاشته و باعث تسکین اعصاب می‌شود. به همین دلیل، هنگامی که فرد مصرف طلای کلوئیدی را آغاز می‌کند در درون خود احساس آرامش می‌کند. این احساس آرامش باعث از بین رفتن استرس‌ روحی می‌شود. در حقیقت، استفاده از طلای کلوئیدی جهت درمان علائم افسردگی و اضطراب نتایج بسیار خوبی را به دنبال داشته است. این ماده به عنوان داروی جایگزین جهت درمان مشکلات مربوط به مغز هم چون بیماری پارکینسون نیز به کار رفته است. بهبود کارکرد سیستم گوارشی هنگامی که سیستم گوارش ما فاقد کارکرد مناسب است مستعد افزایش وزن هستیم. غذاهای هضم نشده‌ باقی مانده در روده‌ها غالباً عامل افزایش وزن بدن هستند. هنگامی که طلای کلوئیدی مصرف می‌شود فرآیند هضم بهبود می‌یابد و از چاقی کاسته می‌شود. طلای کلوئیدی از قرن نوزدهم جهت درمان اعتیاد به الکل مورد استفاده قرار گرفته است. این ماده امروزه جهت درمان دیگر گونه‌های اعتیاد مانند اعتیاد به نیکوتین، اعتیاد به مواد مخدر، اعتیاد به کافئین، و غیره نیز استفاده می‌شود. رفع اختلالات پوستی از محلول طلای کلوئیدی به عنوان پماد موضعی جهت درمان اختلالات پوستی گوناگون استفاده می‌شود. این اختلالات پوستی عبارتند از اگزما، عفونت‌های قارچی، خارش پوست، زخم، سوختگی پوست، و امثال این‌ها. این ماده هم چنین یکی از اجزاء محصولات بهداشتی ضد چروک می‌باشد. طلای کلوئیدی سلول‌ها را باز سازی می‌کند، خاصیت انعطاف پذیری آنها را احیا می‌کند، و وضعیت پوست را ارتقا می‌بخشد. افزایش انرژی بدن هنگامی که طلای کلوئیدی به افراد مبتلا به بیماری‌های کشنده خورانده می‌شود مشاهده می‌شود که این ماده دوران زندگی این افراد را طولانی‌تر می‌سازد. این امر به این خاطر امکان‌پذیر می‌گردد که طلای کلوئیدی به سلول‌های بدن نیرو می‌بخشد و آن‌ها را سالم می‌سازد. درمان بیماری‌های سرطانی دیگر کاربردهای طلای کلوئیدی شامل کاربرد آن جهت درمان برخی سرطان‌های مشخص همچون سرطان پروستات و سرطان تخمدان در قالب طب جایگزین می‌شود. در این راستا، مقدار بسیار کمی از طلا به بدن بیمار تزریق می‌شود تا رشد سلول‌های سرطانی کنترل شود. طلای کلوئیدی اساساً دارای ماهیت غیرسمّی است و فاقد هرگونه اثرات جانبی نامطلوب است. با این حال، مانند تمامی مواد (حتی مایه حیات" آب") مصرف بیش از حد آن می‌تواند باعث مسمومیت با طلا شود و این مسمومیت برای سلامت زیان‌آور است.

نانو محلول کلوئید طلا برای تشخیص و درمان بیماری‌ها در پزشکی، بیولوژی و همچنین صنعت از اهمیّت فراوانی برخوردار هستند. این نانوذرّات در ساخت کیت‌های تشخیص عوامل بیولوژی و داروسازی نیز کاربرد دارند. از این نانوذرّات برای مشخصه‌یابی DNA ، آنتی‌بادی و تشخیص واکنش‌های بیومولکولی استفاده می‌شود. علاوه بر این نانوذرّات ساخته شده در صنایع گوناگون از جمله اپتوالکترونیک، فوتونیک، رنگ، نساجی و کامپیوترهای کوانتومی کاربرد دارند. کاربردهای نانو کلوئید طلا محلول‌های نانوذرّات با سایز زیر 100 نانومتر معمولاً قرمز پر رنگ بوده و محلوهایی با سایز بزرگتر از 100 نانومتر آبی و یا بنفش می‌باشد. این ماده در صنایع مختلف نظیر زمینه‌های پزشکی و الکترونیکی مورد استفاده قرار می‌گیرد. نانوذرّات طلای کلوئیدی و سایر مشتقّات آن به عنوان برچسب آنتی‌ژن در میکروسکوپ الکترونی بیولوژیکی بطور گسترده‌ای استفاده می‌شود . ذرّات طلای کلوئیدی به بسیاری از پروب‌های بیولوژیکی نظیر آنتی‌بادی‌ها، لکتین، گلیکان و اسیدهای نوکلئیک متصل می‌شوند. ذرّات با اندازه‌های متفاوت به راحتی در میکروگراف‌های الکترونی قابل تشخیص است و آزمایشات متعدد را به طور همزمان ممکن می‌سازد. نانوذرّات طلا توزیع دارو را به اندام‌های بیمار، بافت‌ها و سلول‌ها به منظور گسترش هدف دارو بهینه‌سازی می‌کنند و دارو را به نقاط دور از دسترس مثل اندامک‌های درون سلولی، شبکیه و تومورها می‌رسانند. از آنجا که نانوذرّات توسط تومورها بیشتر از سلول‌های سالم جذب می‌شوند در نتیجه دوز داده شده به تومر به صورت انتخابی افزایش می‌یابد. نانو میله‌های طلا به عنوان عوامل گرمانوری درکاربردهای داخل بدن استفاده می‌شوند. نانو کلوئید طلا جهت تشخیص گازهای سمّی از جمله سولفید هیدروژن در هوا کاربرد دارد. نانوذرّات طلا در بیوسنسورها جهت افزایش پایداری، حساسیت و قدرت انتخاب استفاده می‌گردد. مهّم‌ترین انواع بیوسنسورهای دارای نانوذرّات طلا از نوع بیوسنسور نوری و بیوسنسور الکتروشیمیایی هستند.